Przejdź do zawartości

Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Logo WITPiS
Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej
Data założenia

1927, od 1965 pod obecną nazwą

Typ

Instytut badawczy

Państwo

 Polska

Adres

ul. Okuniewska 1
05-070 Sulejówek

Dyrektor

płk dr inż. Michał Ceremuga

Położenie na mapie Sulejówka
Mapa konturowa Sulejówka, blisko centrum u góry znajduje się punkt z opisem „Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, blisko centrum na prawo znajduje się punkt z opisem „Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej”
Położenie na mapie województwa mazowieckiego
Mapa konturowa województwa mazowieckiego, w centrum znajduje się punkt z opisem „Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej”
Położenie na mapie powiatu mińskiego
Mapa konturowa powiatu mińskiego, blisko lewej krawiędzi nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej”
Ziemia52°15′06,5″N 21°17′10,9″E/52,251806 21,286361
Strona internetowa

Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej (WITPiS)instytut badawczy podległy Ministerstwu Obrony Narodowej, zajmujący się pracami z zakresu obronności i bezpieczeństwa państwa, z siedzibą w Sulejówku koło Warszawy.

Instytut pełni rolę w procesie zabezpieczenia rozwoju uzbrojenia i sprzętu wojskowego (UiSW), a także w procesach szeroko pojętej jego eksploatacji.

Decyzją Ministra Obrony Narodowej z dnia 10 maja 2022 roku, od 1 czerwca 2022 roku obowiązki Dyrektora Instytutu pełni pułkownik dr inż. Michała Ceremuga.

Historia

[edytuj | edytuj kod]
LPT opracowany w WITPiS

Tradycja instytutu sięga roku 1934, gdy otwarto Biura Badań Technicznych Broni Pancernej w Warszawie, których działania przerwała II wojna światowa. W 1947 powołana została Stacja Doświadczalna Departamentu Służby Samochodowej MON, przekształcona w Poligon Naukowo-Badawczy Sprzętu Pancernego i Motoryzacji i przeniesiony do Sulejówka. W 1965 podniesiony do rangi instytutu naukowego, nadając jej nazwę Wojskowy Instytut Techniki Pancernej i Samochodowej, później jednostki badawczo-rozwojowej.

W dniach 20—21 listopada 1972 roku instytut obchodził jubileusz 25-lecia. Wtedy to do najważniejszych osiągnięć Instytutu zaliczano[1]:

  • modernizację czołgu T-34-85 w zakresie zwiększenia jednostki ognia, zasięgu, przebiegu międzyremontowego i międzyobsługowego oraz przystosowania go do pokonywania głębokich przeszkód wodnych;
  • unowocześnienie transporterów opancerzonych;
  • zwiększenie niezawodności czołgów na polu walki przez opracowanie i zastosowanie hydraulicznych mechanizmów dających wymierne efekty ergonomiczne oraz polepszające precyzję sterowania czołgiem;
  • skonstruowanie na bazie jednego typu czołgu ciągnika ewakuacyjnego;
  • zmodernizowanie zestawów do podwodnego bezzałogowego przeciągania czołgów po dnie;
  • zbudowanie warsztatu zmechanizowanej obsługi czołgów tzw. MOC/Panc;
  • unowocześnienie wielu ruchomych warsztatów remontowo-obsługowych;
  • udział we współpracy z przemysłem w skonstruowaniu wozu terenowego "Star" średniej ładowności;
  • przekazanie gospodarce narodowej opatentowanych, oryginalnych inhibitorów korozji metali czarnych i kolorowych gwarantujących konserwację bezsmarową;
  • badania z zakresu ergonomii dla stworzenia lepszych warunków pracy kierowcy pojazdu.

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Mikołaj Plikus [red.]: Mała kronika ludowego Wojska Polskiego 1943-1973. s. 438.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Mikołaj Plikus [red.]: Mała kronika ludowego Wojska Polskiego 1943-1973. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1975.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]